علو همت

حضرت سید الساجدین (ع) فرمودند: اگر مردم بدانند آنچه را که در طلب علم هست، هر آینه به طلب علم خواهند رفت اگر چه باید خونهای آنها ریخته شود و به دریاها فرو روند.

احادیث در باب شرافت علم و وجوب تحصیل آن بسیار است. و فضیلت آن بر کسی پوشیده نیست.

با این حال چرا در این امر مهمتر از نان شب،امثال من کم کاری میکنند!؟

دیروز آقای قرائتی در باره ی ویژگی های کار خوب صحبت میکردند. میگفتند: پیامبر(ص)بین چند تا کار همیشه سخت ترینشان را انتخاب میکردند و اصلا کسی که از کار دست بکشد و دعا کند، خداوند دعایش را مستجاب نمیکند. بهتر است در حین کار دعا کنیم.

الان که ولی ما، به ما امر جهاد علمی داده اند چه چیزی باعث میشه جهادوار در این عرصه تلاش نکنیم؟

فرار از سختی؟ 

اگر جواب این است ... درد ما دنائت همت است. و آن عبارت است از پستی طبع و قصور همت از طلبهای بزرگ و امور عظیم و خطرناک و قناعت نمودن به شغل های پست واعمال جزئیه.

واین صفت نتیجه کم دلی وضعف نفس است. و ضد این صفت، علو همت است که عبارت است از: سعی نمودن در مراتب عالی و طلب کردن کارهای بزرگ. و کسی که همت او عالی باشد، از بیم خطر دست از مطلوب باز ندارد. بلکه دنیا و مافیها در نظر او خوارو لذات جسمی در نزد او بی اعتبار است.

نه از روی آوردن دنیا به او شاد و فرحناک میشود، نه از روی گرداندن آن محزون میشود.

صاحب این صفت چون قدم در راه طلب نهاد و در صدد تحصیل مقصود برآمد میگوید:

دست از طلب ندارم تا کام من برآید 

یا جان رسد به جانان یا جان زتن برآید

وچون این صفت به مرتبه ی کمال رسید، طالب آن صاحب مقاصد عالی میگردد. و به ایمان حقیقی 

میرسد. هرکه به جایی رسید بواسطه ی این صفت رسید.

صاحب این صفت هرگز خود را به مرتبه ی پست راضی نمیکند، پس دامن طلب در میان میزند وکمر همت میبندد تا خود را به مراتب بلند رساند و خداوند در جوهر انسان چنین قرار داده که به هرکاری کمر بندد و در آن سعی و اجتهاد کند به مطلوب میرسد.

"والذین جاهدوا فینالنهدینهم سبلنا" هرکه در راه ما جهد وسعی کرد ما راه و منزل خود را به او مینمائیم.

عنکبوت69